داستان کوتاه بسیار زیبای اولین شب آشنایی

خوب یادم هست. آن شب برای اولین بار او را دیدم. ان شب غذایی برای خوردن نداشتیم و از بس گرسنه بودیم هی بهانه گیری و گریه میکردیم. مادرمان نیز برای اینکه ما دیگر بهانه غذا نگیریم ظرفی را آب کرده و روی اجاق گذاشته بود تا ما خیال کنیم که غذایی در حال پختن است. در همین حین و بین بودیم که صدای در آمد.

دو مرد پشت در بودند، یکی از آنها که کیسه ای به دوش داشت به مادرم گفت:

برای کودکانت خرماو و کمی آرد و روغن و برنج آورده ام، اجازه میدهید داخل شویم؟

مادرم به آنها اجازه داد و آنها داخل شدند. آن مرد کیسه به دوش مقداری برنج و روغن درون دیگی ریخت و غذا پخت . بعد از اینکه غذا پخته شد برای من و برادرم از آن غذا درون ظرفی ریخت با مهربانی به ما گفت که فرزندانم غذا بخورید. و بعد من و برادرانم شروع به خوردن غذا کردیم. بعد از اینکه غذا خوردیم و سیر شدیم ، همان مرد مثل گوسفند ها روی زمین حرکت میکرد و صدای بع بع میداد.

وای که چه قدر آن شب از حرکت مرد خندیدیم و خوشحال شدیم. بعد از اینکه ما حسابی خندیدیم آن مرد و همراهش خدا حافظی کردند و رفتند.

- پدر جان! ان مرد کیسه به دوش و همراهش چه کسانی بودند؟

خیلی دلت میخواهد بدانی که بدانی آنها چه کسانی بوده اند؟

- آری پدر جان. خیلی دلم میخواهد . زود بگو!!

ان مرد که کیسه به دوش داشت و برای ما غدا پخت و صدای بع بع درآورد و ما را خوشحال کرد و خنداند امیرالمومنین امام علی ( علیه السلام) و آن مرد همراهش قنبر غلام آن حضرت بود.

- پدر جان میشود از آن حضرت برایم بیشتربگوییید؟

آری فرزندم. پس خوب گوش بده!

در مورد همین ماجرا خود قنبر نقل میکند که وقتی آن حضرت میخواست آن کیسه وسایل به از خانه به دوش بگیرد از او خواستم که بگذارد که من این کار را بکنم ولی او نگذاشت. یا مثلا وقتی که از خانه ما خارج شده بودند قنبر از حضرت پرسیده بود که: سرورم! امشب رفتارهایی شگفت آور از شما دیدم و راز برخی از آنها فهمیدم. ؛ ولی دلیل اینکه مثل حیوانات روی دست و پا حرکت میکردید و صدای آنها را در میآوردید را نفهمیدیم! و آن حضرت اینگونه به او پاسخ اده بود: ای قنبر ! وقتی وارد خانه شدم کودکانی را دیدم که از شدت گرسنگی میگریستند. دوست داشتم وقتی از بین آنها میروم آنها سیر و خندان باشند.